#50books vraag 34: What’s in a name

Vraag 34:
Hoe zou jij het vinden wanneer het boek van jouw favoriete auteur niet (compleet) door haar/hem zelf is geschreven?

Een boekenvraag die wel wat verwant is aan de vorige vraag: heeft een anoniem boek overlevingskansen? Volgens mijn niet uitgewerkte idee eigenlijk niet. Een naam verkoopt. Daarom is voor een uitgever de naam van een schrijver belangrijk. De volgende vraag is of die naam voor mij belangrijk is.

In mijn jeugd las ik alles wat los en vast zat, dus ook de beroemde Kameleonboeken. Dat waren geloof ik officieel wel jongensboeken, maar daar gaf ik niet echt om. Deze boeken werden geschreven door H. (Hotze) de Roos. Hij heeft zestig titels geschreven over de tweeling en hun schip, toen werd het stokje doorgegeven aan P. de Roos, waarvan ik altijd dacht dat het zijn zoon was. Nee dus, Wikipedia maakt mij wat wijzer, het was namelijk Piero Stanco, de directeur van Uitgeverij Kluitman. Maakt het wat uit? Weet ik niet zeker, toen las ik de boeken al niet meer.

Nog zo’n voorbeeld: wie heeft de Arendsoogboeken niet gelezen in zijn jeugd? Jan Nowee schreef negentien delen over de cowboy en zijn Indiaanse vriend. Reuze spannend, en ik heb ze allemaal gelezen tot en met de delen die door zijn zoon Paul Nowee werden geschreven. Maakte het wat uit? Nee, het was namelijk wel ongeveer dezelfde schrijfstijl.

Een voorbeeld dat niet uit de grijze oudheid stamt. Mijn lievelingsschrijver David Eddings die onder andere de ‘Belgariad’ en de ‘Malloreon’ heeft geschreven. In ‘Belgarath the Sorcerer’ werd een ‘worst kept secret’ onthuld. Eddings’ vrouw Leigh werd erkend als medeauteur van alle boeken.
Bij het lezen van deze notitie moest ik wel grinniken. Met mijn levendige fantasie kon ik me wel aardige ruzies voorstellen tussen het echtpaar die echt niet over de koffie gingen die zij tijdens het schrijven had gezet. Na tien boeken eindelijk haar naam ook op de omslag. Dat is daarna een flesje champagne geworden denk ik.

Wat vind ik er dus van? Ik vind het niet zo erg. Mij gaat het meer om de inhoud. Bij de Eddingsboeken bijvoorbeeld was ik allang gewend aan de stijl en de inhoud en maakte die extra naam niet uit.

#50books is in 2013 begonnen door @petepel, in 2014 voortgezet door @drspee en in 2015 weer overgenomen door @petepel

De blogs die ik niet schrijf

Ik had al een tijdje een idee in mijn notitieboekje over de blogs die ik niet schrijf. Toen kreeg ik @Petepel’s verhaal “Waarover ik niet blog” onder ogen en ik moest grinniken. We hebben een andere insteek, maar het komt op hetzelfde neer.

Ik kan ontzettend twijfelen over stukken waar ik mee bezig ben. Zoals het verhaal over de smoor in hebben dat ik schreef toen ik inderdaad zwaar de smoor in had. Vervolgens heb ik het laten zitten. En waarom? Omdat mijn stemming omsloeg. Tijdens het (lange) proces van schrijven ging ik van die smoor naar een veel beter gevoel, waardoor het onderwerp niet zo belangrijk meer was.

Een ander idee, twee blogs over hetzelfde boek, kwam niet uit de startblokken, maar de ideeën voegden zich samen tot één verhaal voor #50books. Het boek in kwestie is een mooie aanvulling voor mijn romans over toneel-serie en leende zich prima voor een antwoord op één van de wekelijkse #50books vragen.

Waarover ik ook niet blog: het leven zonder internet. Mijn modem staakte op zondagmiddag. Mijn eerste reactie: ergernis. Met mijn alles-in-een abonnement bij die maatschappij beginnend met een Z, had ik geen internet, geen Wi-Fi en geen telefoon. Het modem is twee maanden oud, reden tot nog grotere irritatie. Dat was een mooi onderwerp geweest voor de #WOT 32 van een week eerder.
Ik kan prachtige verhalen doen over wat ik allemaal doe zonder internet, maar de waarheid is wel dat ik waanzinnig smokkel omdat ik overdag op mijn werk wel online ben. Maandag zag ik pas weer mail en Wordfeud. Beiden hebben het uitstekend gered zonder mij.

Wel bloggen over het fenomeen niet bloggen, zijn meer mensen daarmee bezig?

Dit wordt mijn dag, of maand, of jaar

‘Dit wordt jouw jaar’ van Ben Tiggelaar had ik een hele tijd geleden aangeschaft. Het heeft stof liggen happen op de stapel ongelezen boeken, tot ik er op een zonnige vrijdagmiddag ineens aan begon en het binnen een uur uit had. Tiggelaar schrijft makkelijk en onderhoudend.
Hij is van de actie. Volgens Tiggelaar willen we na een vakantie, na een bijzondere ervaring massaal ons leven een positieve impuls geven, maar falen de meeste pogingen jammerlijk. En waarom, omdat we te weinig weten over de werking van ons eigen gedrag. Wilskracht en doorzettingsvermogen zijn vaak niet voldoende. Hoe kom je tot voornemens die wel kans van slagen hebben?

Hij noemt allerlei elementen die je mee kan nemen in je onderzoek, waar word je gelukkig van? Waar geloof je in? Wat zijn je sterke punten? Wat waarderen je dierbaren?
In twaalf hoofdstukken geeft hij je een handleiding hoe je het jouw jaar kan maken en daar moet je wel wat voor doen. Wie snel klaar wil zijn, de samenvatting staat op p. 111-113 van het boek.

En dan komt natuurlijk de volgende vraag. Ga ik het zelf doen? Of liever gezegd, wat haal ik er zelf uit?
Ik betrok het zelf op mijn plan voor afvallen en sporten, waarbij ik diverse punten kan invullen.

• Het formuleren van concrete actiedoelen, makkelijk: plannen voor trainingen en daar tijd voor vrijmaken. Mijn manier van eten veranderen en daar ook moeite voor doen.
• De sociale en fysieke omgeving creëren: de omgeving vertellen waar ik mee bezig ben zodat ze niet gek opkijken van de salades tussen de middag.
• Terugvalsituaties vooraf benoemen. Hee, ik ken mezelf onderhand wel een beetje in dit soort dingen. Dat hoef ik niet meer te leren.
• Wie een verandering beschouwt als een experiment en ook evalueert… Ik kan mijn blog als evaluatie beschouwen en gebruiken.
• We zijn nooit klaar. Een open deur die ik mee intrap. Dat is bekende kost voor iedereen.
• Zelfleiderschap, het lastigste gedeelte nog uit dit boek, en een punt dat wat meer aandacht verdient dan het uurtje dat ik nu het boek gelezen heb.

Nuttig? Ja zeker. Lezenswaardig? Ook dat.
Tiggelaar heeft nog zo’n boekje geschreven, namelijk ‘Dromen, durven, doen: het managen van de lastigste persoon op aarde: jezelf’. Hier is net een nieuwe editie van uitgekomen. Of ik daar aan ga beginnen, weet ik nog niet, eerst even deze verwerken.

Ben Tiggelaar – Dit wordt jouw jaar! 12 krachtige lessen in persoonlijke verandering (Soest: Tyler Roland Press, 2011)

Deventer boekenmarkt

Eerste zondag in augustus: boekenmarkt in Deventer. Nou ga ik er niet ieder jaar heen, maar dit jaar wilde ik gaan. Het was veel te lang geleden.
De oogst ditmaal: alleen maar Engelstalige SF en fantasy. Had nog veel meer kunnen zijn als ik niet voortdurend series had aangetroffen, waarvan het eerste deel ontbrak. Boeken waarvoor ik ging, Raymond Feist bijvoorbeeld, trof ik nauwelijks aan, of delen die ik al had.

Wat heb ik wel:
Jack Williamson’s Classic Legion of Space series: ‘The Legion of Space’, ‘The Cometeers’, ‘One against the Legion’, een serie gepubliceerd in 1950.
Jack McDevitt, ‘Chindi’ en ‘Odyssey’. Ik hoorde pas later dat de goede man een serie van zeven boeken heeft geschreven, waarvan dit nummer drie en vijf zijn.
Carolyn Cushman, ‘Witch and Wombat’, ik werd aangetrokken door het verhaal achterop: fairies die als toeristengids moeten gaan werken voor sterfelijke menselijke toeristen. Grappig.
Rachel Neumeier, ‘Lord of the Changing Winds’,
deel 1 van de Griffin Mage serie. Risico dus dat ik het zo leuk vind, dat ik de rest ook wil hebben.
Mervyn Peake, ‘Titus Groan’, ook een risico, een eerste deel van een serie.
Randall Garrett, ‘Too Many Magicians’, hoe zou de wereld eruit zien als de geschiedenis anders was gelopen. In dit geval zitten de Plantagenets nog op de troon van de Westerse wereld.
Deborah Chester, ‘The Sword’, ook te laat ontdekt: het eerste deel van een vijfdelige serie, maar wel leuk met een half-elf en een elf meisje.
C.S. Lewis, ‘That hideous Strength’, Merlin komt hierin voor. Leuk toch? En het is heel oud, gepubliceerd in 1945, wat ook leuk is bij SF.
John Brunner, ‘The Dramaturges of Yan’, toch gekocht voor de toneelconnectie, een dramaturg die naar een verre planeet reist om daar een stuk te regisseren. Ook leuk.

Ik heb dus nog wel even leesvoer, en jij? Laat weten wat je oogst is op de boekenmarkt.