Terug in de tijd - DOSAST (2)

Altijd leuk te merken dat mensen je blog lezen: een lezer stuurde me een reactie dat hij nog een glas in huis heeft dat DOSAST blijkbaar een keer bij een jubileum heeft laten maken. Het schildje van DOSAST en de jaartallen 1951-1961 zijn erop gedrukt. Hij heeft een foto voor me gemaakt.

Kay Nolte Smith - Venetian song (1994)

Een historisch liefdesverhaal. De veertienjarig Suzanna Bardi heeft als klein kind een afschuwelijke wond bij haar oog opgelopen, dat een lelijk litteken heeft achtergelaten. Het ruïneert haar huwelijkskansen in het zestiende eeuwse Venetië. De enige die met haar wil trouwen is een man die ouder is dan haar vader, ze wordt door haar ouders gedwongen met deze man te trouwen. Doodsbang dat ze zwanger van hem zal worden loopt ze weg en vindt ze onderdak bij een groep toneelspelers. Ook die hebben hun verborgen agenda. Paolo heeft een broer die priester is, en deze priester werkt voor de bisschop die Suzanna zoekt. Teresa is een jonge vrouw die ook in de groep speelt en wiens moeder is terechtgesteld voor hekserij, door dezelfde bisschop.
Het rondreizende gezelschap dat zelf haar stukken schrijft wordt goed beschreven in dit boek. Alleen meen ik me te herinneren dat in die tijd mannen ook de vrouwenrollen speelden, terwijl in dit boek ook vrouwen spelen.

Herman Pieter de Boer - De artiestenuitgang (1987)

Een bundel van Herman Pieter de Boer met een oude bekende: het verhaal van de vader die alsmaar naampjes verzint voor alles en iedereen, maar niets weet voor zijn dochter die in haar geboortekostuum op het toneel staat.
Amusante verhalen met leuke tekeningen die hier en daar een beetje gedateerd zijn. Tussen de verhalen door de ware namen van allerlei filmsterren. Doris Day bekt inderdaad beter dan Doris Van Kappelhoff.
Let ook op de losse kreten: Houders van vrijkaarten bij een toneel voorstelling hebben er altijd het meest op aan te merken. Een Chinees spreekwoord. Dat mag ik me als recensent persoonlijk aantrekken.
Het meest amusante verhaal waar ik mezelf ook wel in kon vinden, 'De dame die niet van staande ovaties hield'. Wie ooit heeft verzonnen dat je bij elke voorstelling, hoe slecht ook, een staande ovatie moet geven, moet ogenblikkelijk opgesloten worden.

J.L. Carrell - The Shakespeare secret (2007)

Een seriemoordenaar is los en vermoordt zijn slachtoffers op Shakespeareaanse wijze. Hoofdpersoon Kate Stanley is een Shakespeare-kenner bij uitstek die bezig was met een proefschrift over Shakespeare toen ze ermee stopte en in plaats daarvan regisseur werd. Ze regisseert Hamlet in het historische Globe-theater, herbouwd in de oorspronkelijke vorm. Roz Howard, haar Shakespeare-professor op Harvard, komt naar toe en wil haar iets vertellen, maar voor dat ze dat kan doen is zij het eerste slachtoffer. Kate is vastbesloten de waarheid te achterhalen en dat heeft te maken met de persoon Shakespeare en zijn verloren toneelstukken, waaronder Cardenio. Tussendoor krijg je een wirwar van Shakespeare-feiten over je heen en je moet goed in je toneelschoenen staan, wil je dit aankunnen. Veiligheidsagent Benjamin Pearl, een neef van Roz Howard, beschermt en helpt haar. Sir Henry Lee, een Britse acteur die in Kate's Hamletproductie speelt, helpt haar ook.
Spannend is het zeker, de clou mag ik zeker niet verklappen in dit geval, maar als lezer wordt je aardig heen en weer gegooid in je sympathieën.

Alison Lurie - Foreign Affairs

Alison Lurie heeft met 'Foreign Affairs' de Pulitzerprijs gewonnen. Het bewijst maar weer: smaken verschillen. Na 50 pagina's ben ik een samenvatting gaan zoeken omdat ik het nou niet bepaald boeiend vond, maar helaas, ik moet nog even doorzetten.
Twee wetenschappers gaan voor een periode van een half jaar van Amerika naar Engeland waar ze onderzoek zullen doen. De 54-jarige Vinnie Miner is dol op Engeland en amuseert zich wel met haar onderzoek naar 'folkrhymes'. De 29-jarige Fred Turner is net gescheiden en lijdt nog aan liefdesverdriet en vindt Engeland helemaal niets. Ze krijgen beiden een relatie: Fred met een actrice.......

Terry Pratchett - Maskerade (1995)

Een andere Discworld roman, met twee heksen uit 'Wyrd sisters'. Zij zoeken een derde heks, maar de uitverkorene Agnes wil liever zingen en verhuist naar de hoofdstad Ankh-Morpork om daar in het Opera Huis te gaan zingen. Daar vindt ze het complete 'Phantom of the Opera' verhaal inclusief een Christine die bijna te dom is om te praten. Aangezien Agnes 'iets' dikker is dan Christine, vindt iedereen dat Agnes niet op het podium mag, inplaats daarvan mag ze zingen achter het gordijn. Het spreekt natuurlijk vanzelf dat de twee andere heksen haar helpen met oplossen van het verhaal.
Vermakelijk, evenals 'Wyrd sisters'. Iets minder met toneel te maken, maar het operaverhaal maakt veel goed. De Britse humor blijft in stand.

Terry Pratchett - Wyrd sisters (1988)

Terry Pratchett is vooral beroemd om zijn Discworld boeken, komische fantasy-verhalen. De 'Discworld' zelf is een platte schijf die rust op de ruggen van vier olifanten die weer op de rug van een gigantische schildpad staan.
'Wyrd sisters' gaat over drie heksen in het koninkrijk van Lancre. De koning van Lancre wordt vermoord, zijn zoon wordt ondergebracht bij de eigenaar van een theatergroep. De theatergroep brengt stukken die worden geschreven door een dwerg, Hwel. Hwel leent regelmatig van Shakespeare, vooral uit Hamlet en Macbeth. Tomjon, de verloren zoon, twee jaar oud als zijn vader wordt vermoord, spreekt de eerste tijd alleen in volzinnen uit toneelstukken.
De heksen zorgen ervoor dat door magie het hele koninkrijk vijftien jaar in tijd overslaat, zodat de rechtmatige koning de troon kan bestijgen.
Het spreekt vanzelf dat Tomjon na vele avonturen op de troon terugkeert, hetgeen hij absoluut niet wil. Door toedoen van de heksen komt iemand anders op de troon die dat wel wil en Tomjon kan terugkeren naar zijn theater.
Het is een humoristisch boek, maar je moet zeker Britse humor waarderen, anders kan je dit boek wel overslaan. De theaterachtergrond is humoristisch en heeft een duidelijk basis in de zestiende-eeuwse Engelse theaterachtergrond.

Iris Murdoch - The sea the sea (1978)

'The sea, the sea', door Dame Iris Murdoch, heeft de prestigieuze Booker Prize gewonnen in 1978 en wordt in diverse besprekingen een meesterwerk genoemd, maar het kon mij helaas absoluut niet bekoren. Onderstaande bespreking is dan ook grotendeels door anderen gemaakt

Charles Arrowby, gepensioneerd acteur en regisseur denkt zijn leven, en dat van anderen, op eenzelfde manier te kunnen regisseren als hij het altijd in het theater heeft gedaan. Hij kwam voor rust en bezinning naar de zee maar het werd een periode van obsessie, manipulatie en ik-gerichtheid. Pas tegen het einde van het boek is hij in staat meer afstand te nemen en zichzelf te zien als de persoon die hij is geworden. Het boek is geschreven van uit het gezichtspunt van Arrowby en dat werkt voor mij ook niet helemaal aangezien de man bijzonder met zichzelf is ingenomen.
Besprekingen op Wikipedia en Literary Encyclopedia.

P.D. James - The skull beneath the skin (1982)

Cordelia Gray, een jonge privé-detective wordt ingehuurd om actrice Clarissa Lisle te beschermen tegen doodsbedreigingen. Lisle zal een opvoering doen van The duchess of Malfi op Courcy Island bij de kust van Dorset. Deze opvoering moet doorgang vinden ondanks de doodsbedreigingen waar de actrice bang voor is.
Als Cordelia op het eiland aankomt blijkt dat de andere mensen in het gezelschap allemaal hun redenen hebben om Clarissa Lisle helemaal niet aardig te vinden. Het is een egocentrische, zeer onsympathieke dame. Ondanks Cordelia's bescherming wordt Clarissa vermoord. Later blijkt dat ze is vermoord door haar stiefzoon. Ze probeerde de zeventienjarige jongen te verleiden, deze wees haar af waarop ze hem belachelijk maakte en hij haar in woede doodde. Haar gezicht wordt vervolgens ingeslagen door de eigenaar van het kasteel waarin ze logeren en deze man helpt de stiefzoon de moord te verbergen. Later overlijdt ook de stiefzoon, tot zelfmoord aangezet door de kasteeleigenaar.
Voor een detective is het boek onbevredigend. Duidelijk wordt wie de moordenaar is en waarom de moord is gepleegd, maar de bewijzen zijn er niet en de kasteeleigenaar zal bijvoorbeeld nooit berecht worden. Het is wel een goed boek. P.D. James wordt als opvolger van Agatha Christie gezien.
De theaterconnectie is duidelijk in de egocentrische, onsympathieke actrice Clarissa Lisle die alleen maar oog heeft voor haar eigen carrière. Overigens wordt er geen flinter geacteerd in het boek. Het stuk wordt - door de dood van de hoofdrolspeelster - niet opgevoerd. Repetities worden éénmaal beschreven.

Ronald Giphart - Gala (2003)

'Gala' is het boekenweekgeschenk 2003.
Meija, een jonge actrice, krijgt een verhouding met Panc, haar agent. Hij gaat na een korte tijd dood aan een hersentumor. Het boek vertelt van de verhouding van Meija met Panc en haar vriend Fräser en vertelt globaal van een acteurswereld met zweverige films die overal in Europa worden geproduceerd. Meija vertelt het verhaal in feite aan haar vader.
Hoogtepunt van het verhaal is het gala waarop het vijftienjarig bestaan van 'Mijn Mensen', het agentschap van Panc, wordt gevierd. Dit gala vindt plaats na de dood van Panc en hier worden door Elaine, zijn vrouw, cadeaus uitgedeeld aan iedereen die met Panc te maken had, behalve aan Meija. Elaine weet dat ze een verhouding had met haar man. In haar woede hierover laat Meija op het hoogtepunt van het feest alle roddels van het bedrijf los, een bijzonder grappig moment in het boek.
Jaren geleden al een keer gelezen, maar blijft leuk.