30 november 2007

Philip Gooden - The pale companion (2002)

Het is een 'Shakespearean murder mystery' met Nick Revill in de hoofdrol. Nick is acteur in een groep die voor hun beschermheer 'Midsummer night's dream' van William Shakespeare gaat opvoeren. De oudste zoon van Lord Elcombe gaat trouwen met de dochter van een rijke koopman. Adel ontmoet geld. Het huwelijk gaat niet door omdat Lord Elcombe wordt vermoord en zijn oudste zoon is de eerste verdachte. Nick is de eerste die het niet vertrouwt en samen met Adam Fielding, een bekende van de familie en een gerechtsdienaar, lost hij de misdaad op die natuurlijk heel wat meer omvat dan een simpele moord. Want voor het boek uit is, zijn er nog wat moorden gepleegd.
Als thriller te verwaarlozen, het is iets te veel een imitatie van Hercule Poirot met zijn trouwe hulpje, maar wel leuk voor het theaterleven. Theatergroepen hebben beschermheren waarvoor ze ook moeten werken. De vrouwenrollen worden gespeeld door mannen. De acteurs moeten diverse rollen kennen. De stukken worden ook in de buitenlucht gespeeld.
Leuk om te lezen.
Philip Gooden heeft meer thrillers geschreven met Nick Revill in de hoofdrol.

19 november 2007

Edward Marston en Philip Gooden

Beiden serieschrijvers en toevallig nog van het zelfde genre ook:
Edward Marston schrijft de Nicholas Bracewell series: Nicholas Bracewell is de hoofdpersoon van detectives, geplaatst in de tijd van Elizabeth. Hij is stagemanager van de Westfield's Men, een theatergezelschap. De volgende titels kunnen ook op de lijst:
The Queen's Head; The Merry Devils; The Trip to Jerusalem; The Nine Giants; The Mad Courtesan; The Silent Woman; The Roaring Boy; The Laughing Hangman; The Fair Maid of Bohemia; The Wanton Angel; The Devil's Apprentice; The Bawdy Basket; The Vagabond Clown; The Counterfeit Crank; The Malevolent Comedy; The Princess of Denmark

Philip Gooden schrijft de 'Shakespearean murder mysteries' met in de hoofdrol Nick Revill, acteur in een rondreizende groep. Ik ben nu bezig in 'The pale companion', maar de volgende titels kunnen er ook bij:
That Sleep of Death (2000); Death of Kings (2001); The Pale Companion (2002); Alms for Oblivion (2003); Mask of Night (2004); An Honourable Murder (2005); The Salisbury Manuscript (2008)

Edward Marston - The amoureus nightingale (2001)

Actrice en zangeres Harriet Gow wordt benijdt door elke vrouw uit het Engeland van de zeventiende eeuw, zij is de favoriet van koning Charles II. En juist zij wordt ontvoerd. Ook architect en amateurspeurder Christopher Redmayne is onder de indruk van de dame in kwestie en wordt door de koning opgeroepen om haar op te sporen.
In deze historische detective had het slachtoffer net zo goed een ander beroep kunnen hebben, het ontvoerings- en vervolgens moordverhaal speelt de hoofdrol, maar evengoed geeft het korte verslag over Harriet's optreden een mooi beeld van het toneel in de zeventiende eeuw. Ook in deze tijd komen hysterische fans voor die de actrice in kwestie achtervolgen. Jaloerse collega's zijn ook aanwezig.

Edward Marston
is tevens de schrijver van de 'Nicholas Bracewell' mysteries. De hoofdpersoon van deze serie is stagemanager voor Westfield's Men, één van de belangrijkste theatergroepen uit de tijd van Elizabeth. Dat zijn nog eens zestien titels voor de lijst.

18 november 2007

Terug in de tijd - DOSAST

In het kader van werk in uitvoering hier mijn concept-artikel over DOSAST, een Haagse amateurgroep die jaren terug al zachtjes in slaap is gevallen. T.z.t. wordt dit artikel in Haghespel geplaatst. Ook denk ik er over het in Theaterwiki te plaatsen.
Waarom DOSAST? Ik heb maanden terug een oproep in Haghespel geplaatst en daar enkele reacties op gehad, onder andere van Gerard Rotteveel, een vriend van me, die in DOSAST had gespeeld en zei er nog wel wat van te weten.
Verdere reacties zijn natuurlijk altijd welkom.

DOSAST (DOor SAmenwerking STerk)

DOSAST heeft ruim 40 jaar bestaan. De groep, opgericht op 27 juli 1951, beleefde in 1993 zijn laatste voorstelling.
Het was een amateurgroep die als zoveel groepen twee stukken per jaar speelde, onder één regisseur. Harry de Jong was niet alleen de oprichter van de groep, maar ook de vaste regisseur en voorzitter van het bestuur.
Harry Heidt was altijd de inspeciënt en verzorgde ook bij elke voorstelling de techniek. De voorstellingen waren vrijwel altijd in het Congresgebouw. Soms was er dan een nazit in De Poort, maar daar zijn nooit voorstellingen geweest. De laatste jaren waren de voorstellingen in verzorgingstehuizen of in de aula van het VCL of in De Haard, het wijkgebouw in de Copernicusstraat. De groep heeft ook diverse malen aan de CHAT-competitie deelgenomen en daar onder andere met de regie van Harry hoge ogen gegooid. Hij zat ook in het bestuur van de CHAT.
De spelers zijn uitgezwermd naar andere verenigingen. Anneke Plus, nu al jaren spelend bij De Gezellen, begon bij DOSAST. Gerard Rotteveel, in 1983 via Dindua bij DOSAST gekomen, ging in 1994 naar Inter Nos en speelt nu bij Operettevereniging ODES. Arthur Lutterman, nu spelend bij TVO, is ook een oud-DOSAST speler.
Verschillende spelers van DOSAST, waaronder Frans en Loes Bleijenga, richtten in 1983 toneelgroep Venster op.

DOSAST is nooit officieel opgeheven. Harry de Jong overleed rond 2000.

Gespeelde stukken (niet volledig)
‘Een bruid in de morgen’ van Hugo Claus (november 1979)
‘Liefde is geen speelgoed’ van Willem van Boxtel (november 1980)
‘Ik zie, ik zie wat jij niet ziet’ van Noël Coward (april 1983)
‘My fair Lady’ van Pygmalion (december 1984)
‘Eigen haard is goud waard’ van J. Hemmink-Kamp (april 1985)
‘De kinderen van Eduard’ van Marc-Gilbert Sauvajon (april 1986)
‘Getrouwd of niet’ van Ephraim Kishon (maart 1989)
‘En krijgen is de kunst van Peter Coke (november 1989)
‘Miranda’ van Peter Blackmore (oktober 1991) voor het 40-jarig bestaan
‘Bloemen voor Barbara’ van Dick van Maasland (oktober 1992)