15 september 2008

Terug in de tijd - DOSAST (2)

Altijd leuk te merken dat mensen je blog lezen: een lezer stuurde me een reactie dat hij nog een glas in huis heeft dat DOSAST blijkbaar een keer bij een jubileum heeft laten maken. Het schildje van DOSAST en de jaartallen 1951-1961 zijn erop gedrukt. Hij heeft een foto voor me gemaakt.

Kay Nolte Smith - Venetian song (1994)

Een historisch liefdesverhaal. De veertienjarig Suzanna Bardi heeft als klein kind een afschuwelijke wond bij haar oog opgelopen, dat een lelijk litteken heeft achtergelaten. Het ruïneert haar huwelijkskansen in het zestiende eeuwse Venetië. De enige die met haar wil trouwen is een man die ouder is dan haar vader, ze wordt door haar ouders gedwongen met deze man te trouwen. Doodsbang dat ze zwanger van hem zal worden loopt ze weg en vindt ze onderdak bij een groep toneelspelers. Ook die hebben hun verborgen agenda. Paolo heeft een broer die priester is, en deze priester werkt voor de bisschop die Suzanna zoekt. Teresa is een jonge vrouw die ook in de groep speelt en wiens moeder is terechtgesteld voor hekserij, door dezelfde bisschop.
Het rondreizende gezelschap dat zelf haar stukken schrijft wordt goed beschreven in dit boek. Alleen meen ik me te herinneren dat in die tijd mannen ook de vrouwenrollen speelden, terwijl in dit boek ook vrouwen spelen.

Herman Pieter de Boer - De artiestenuitgang (1987)

Een bundel van Herman Pieter de Boer met een oude bekende: het verhaal van de vader die alsmaar naampjes verzint voor alles en iedereen, maar niets weet voor zijn dochter die in haar geboortekostuum op het toneel staat.
Amusante verhalen met leuke tekeningen die hier en daar een beetje gedateerd zijn. Tussen de verhalen door de ware namen van allerlei filmsterren. Doris Day bekt inderdaad beter dan Doris Van Kappelhoff.
Let ook op de losse kreten: Houders van vrijkaarten bij een toneel voorstelling hebben er altijd het meest op aan te merken. Een Chinees spreekwoord. Dat mag ik me als recensent persoonlijk aantrekken.
Het meest amusante verhaal waar ik mezelf ook wel in kon vinden, 'De dame die niet van staande ovaties hield'. Wie ooit heeft verzonnen dat je bij elke voorstelling, hoe slecht ook, een staande ovatie moet geven, moet ogenblikkelijk opgesloten worden.