27 september 2009

Boris Starling - Storm (Amsterdam: *Mpact, 2001)

Storm is het tweede deel uit een serie thrillers, geschreven door Boris Starling, een Britse schrijver. 'Messiah' was het eerste deel waar inspecteur Kate Beauchamp een rol speelde. In deze roman is ze verhuisd naar Aberdeen met haar zoontje Leo. Hier is ze lid geworden van een amateurtoneelvereniging die een reis maakt naar Noorwegen om daar een serie voorstellingen te doen. Op de terugweg lijdt de veerboot Amphitrite waarop het gezelschap reist, schipbreuk. Kate overleeft de ramp samen met diverse leden van de groep.
Terug in Aberdeen gaat ze meteen weer aan het werk en krijgt de leiding van een moordonderzoek, een jonge vrouw is op gruwelijke wijze vermoord. Twee dagen later wordt een volgende vrouw op dezelfde wijze vermoord. Op hun lichamen is een levende adder vastgebonden. De moordenaar wordt door de politie Blackadder genoemd.
Haar vader Frank met wie ze al jaren geen contact had, is de leider van het onderzoek naar de ramp van de Amphitrite.

Voor iedereen die het boek wil lezen, en dat beveel ik absoluut aan bij deze spannende thriller, laat ik het bij deze korte bespreking.
De toneelconnectie is flinterdun met Kate's lidmaatschap van een toneelvereniging die maar even wordt genoemd, maar het feit dat een amateurtoneelvereniging een rol speelt in een thriller is te leuk om te laten lopen.

Ed McBain - Het doek valt (The last dance) (Weert: Van Buuren, 2000)

Ed McBain is het pseudoniem van Evan Hunter, een Amerikaanse schrijver die onder beide namen een indrukwekkend oeuvre heeft opgebouwd. Onder de naam Ed McBain heeft hij de 87th precinct serie geschreven, waarvan het eerste boek in 1956 verscheen. De politieseries Hill Street Blues en NYPD Blue werden aan zijn plots ontleend. Het pseudoniem Ed McBain gebruikte hij hoofdzakelijk voor misdaadromans. De 87th precinct boeken spelen zich af in Isola, een stad die heel veel lijkt op Manhattan. De hoofdpersonen, onder andere detectives Steve Carella en Meyer Meyer zijn sinds dat eerste boek niet merkbaar in leeftijd veranderd.

Ik heb heel veel boeken van McBain gelezen, het zijn politieromans op een typische manier geschreven. Deze was een onbekende voor me.
Andrew Hale, een 68 jarige gepensioneerde verpleger wordt door zijn dochter dood aangetroffen in zijn appartement. Steve Carella en Meyer Meyer vermoeden dat de man opgehangen is aangetroffen en door zijn dochter op zijn bed is gelegd. De zaak lijkt niet opgelost te worden, tot Carella door een bericht in de krant de dochter in verband kan brengen met de rechten op een toneelstuk dat tot een musical zal worden bewerkt. Hetgeen haar een financieel motief voor moord oplevert. Als het stuk een succes wordt kan daar haar honderdduizenden dollars opleveren.
Toeval is altijd belangrijk in een misdaadroman. Een nieuwe moord op een oude vrouw en een toneelstuk dat in haar bezittingen wordt gevonden, brengt deze moord in verband met dochterlief, aangezien de oude vrouw de oorspronkelijke schrijfster al eerder aanklaagde voor plagiaat.

24 september 2009

A.C. Crispin with Deborah Marshall - Serpent's gift (Starbridge; book 4) (New York: Ace Books, 1992)

Naast de serieuze literatuur die compleet over actrices gaat en door actrices geschreven wordt, hebben we ook nog luchtige tussendoortjes. Dit is er één van. Een SF-romannetje over een school die in de ruimte is gevestigd, en waar scholieren van allerlei werelden naar toe gaan, om opgeleid te worden tot diplomaat. De centrale figuren in deze roman zijn Serge LaRoche, wiens carrière als musicus teloor is gegaan door het verlies van zijn handen, Heather Farley, een elfjarige tiener die als gave telepathie heeft, en Hing Oun, een van oorsprong Cambodiaanse jonge vrouw. Hing heeft als hobby toneel, ze speelt en is assistent regisseur. Het stuk dat zijdelings ter sprake komt is 'They don't make pennies anymore' van Eunice Goldberg. Stuk en schrijver zijn volledig verzonnen, ik heb het nog gegoogled.

14 september 2009

Halina Reijn - Prinsesje Nooitgenoeg (Amsterdam: Prometheus, 2005)

Een absoluut niet autobiografische roman van actrice Halina Reijn, een actrice die onder andere bekend is geworden van stukken als 'Drie zusters' en 'Temmen van de feeks'. En laat 'Drie zusters' nou net gerepeteerd worden in dit boek.
Hoofdpersoon Anna Verbrugge is actrice en niet gelukkig. Anna wil iets nuttigs doen, iets belangrijks, ergens voor staan, van iets overtuigd zijn, een doel hebben. Ze wil arts zonder grens worden, of ontwikkelingswerker, of vredesbrenger, of terrorist. Ze wil zich verzetten tegen een wereld waarin mensen Jessica Simpson en Nicole Kidman als helden hebben en waarin ‘idealen op de mesthoop liggen’. Ze wil veel, maar doet weinig. Het is een neuzelende muts om het maar heel eerlijk te zeggen.
Smaken verschillen, dat zal altijd zo blijven, een recensent van de Volkskrant vindt Halina Reijn's boek 'haar versie van 'De Avonden', over de leegte die een jonge volwassene aan kan vliegen bij het besef dat alle menselijke strevingen in banaliteiten verzanden.'
Mij interesseerde het gewoonweg niet genoeg. Het geneuzel van de vrienden onderling, hun besef dat ze toch eigenlijk wel geweldig zijn.
Het boek opent met de jaarlijkse bijeenkomst waarin Anna verhaalt hoe ze met zijn vieren het laatste jaar van de toneelschool haalden.
Het boek gaat wellicht ook verfilmd worden, met als regisseur Halina zelf. Maar dat bericht zingt al een tijdje rond.