28 april 2014

#50books: van welk boek moest je huilen?

Mijn eerste reactie: daar heb ik er wel een paar van. Ik kan best wel meeleven met droevige verhalen. Met film is het ook erg. Als er iemand gaat huilen op het scherm, ga ik meedoen.

Eén boek staat voor mij met stip bovenaan en dat is Schoolidyllen van Top Naeff. Het is een boek dat in 1900 voor het eerst werd gepubliceerd. Ik heb een redelijk nieuwe druk, maar de tekst op DBNL laat zien dat taal verandert in de loop van de tijd.
Jet van Marle heeft geen ouders meer, alleen een broer. Ze woont bij haar oom en tante. Ze is dik bevriend met Jeanne, de zusjes Lien en Noes en Maud. Het leven van vijf meisjes van rond de 16 jaar oud is 114 jaar geleden heel anders dan tegenwoordig. Top Naeff beschrijft het dagelijks leven op school en thuis met veel humor.
Het huilmoment? Is het een grote spoiler als ik van een boek van 114 jaar oud vertel wat er gebeurt met Jet? Zijn er nog mensen die dit boek niet gelezen hebben? Stoppen met lezen dan.


Jet wordt ziek. Wat ze heeft is me na tig keer lezen nog niet duidelijk geworden. Het is wel duidelijk dat ze hard ziek is en tenslotte ook overlijdt. Het huilmoment? Wanneer haar vriendinnen voor de laatste keer afscheid van haar nemen. Ze overlijdt op haar verjaardag, 2 december, 17 jaar oud.


#50Books was een initiatief van Peter Pellenaars wat dit jaar is overgenomen door http://www.drspee.nl/. Vraag 8 uit deze #50books-serie staat daar.

20 april 2014

Zondag 20 april, een verkennende fietstocht

Op 1 mei ga ik beginnen in mijn nieuwe baan. Het is in Leidschendam, ietsje verder dan mijn oude baan, maar ik wil wel gaan fietsen, want dat is iets wat ik in de werkloze tijd heb gemist. Vandaag was het mooi weer en ben ik de route gaan verkennen. En van het verslag van vandaag maak ik mijn eerste plog.
Het is de laatste dagen toch wel koud geweest, dus jasje aan, sjaal om, zonnebril, mp3-speler mee.
De route voert me ook door de Grote Marktstraat heen. De boel wordt links en rechts verbouwd en de bestrating wordt vernieuwd, hetgeen tijd mag worden, maar het is eigenlijk niet handig met al die verbouwingen.
De Bezuidenhoutseweg, volop groen, mooi fietspad, rijden maar. Ik heb hier wel even mijn sjaal afgedaan want het was echt niet koud meer.
Boom had er wel zin in en had verse takken.
Hier kwam ik erachter dat ik ietsje te ver was doorgefietst.
Gearriveerd, maar aangezien ik er niet zeker van ben dat nieuwe werkgever het kantoor op de foto wil hebben, hier een foto van de heg voor het gebouw. Het jasje ging nu ook maar uit, want het was warm en ik had het warm.
En als je dan de goede route terugneemt, kom je ook door dat leuke parkje met dit trekvlot. Het is een leuk woord, maar noem je dat zo?
Ik kom ook langs het Centraal Station waar deze leuke zebraklok staat. CS is precies halverwege op de route.
Weer thuis met 27 km achter de kiezen, mijn benen voelden dat wel ja. Een zonnige selfie.