In hoeverre is het belangrijk voor jou dat je een hoofdpersoon kunt visualiseren op basis van de aanwijzingen in de tekst?
Het is voor mij erg belangrijk dat ik een hoofdpersoon kan visualiseren, omdat het voor mij een teken is dat ik gegrepen word door het boek. Eventuele aanwijzingen zijn dan wel aardig. En ik heb bij uitstek het boek gevonden waarbij dat voor mij totaal onmogelijk was.
Het gaat om Gene Wolfe, “An Evil Guest”.
Ik heb toch heel veel gelezen, maar dit moet bij uitstek het vreemdste boek zijn dat ik ooit heb gelezen. Het verhaal lijkt heel leuk. Een Science Fiction verhaal dat 100 jaar in de toekomst speelt en vertelt over Cassie Casey. Ze is actrice en speelt redelijk succesvol in toneelstukken. Zij wordt verliefd op twee mannen, een mysterieuze privé detective en een machtige rijke man. Deze rijke man is op een planeet geweest waar een volk van intelligente buitenaardse wezens woont en daar heeft hij vreemde dingen geleerd. Tot zover is het verhaal toch redelijk duidelijk. En dan ga je lezen en wordt het volslagen onbegrijpelijk.
Gene Wolfe wordt op Goodreads geroemd om zijn beschrijvingen van personages. Die heb ik dan toch even gemist. Dit boek blinkt uit door het totaal niet beschrijven van personages. Er wordt nog geen haarkleur genoemd. Ik word als lezer in het verhaal gegooid, krijg er geen beeld bij en daardoor worden de personages volstrekt niet interessant.Het boek wordt geroemd als een mix van genres, maar dan nog, dat beeld, dat heb ik dus niet. Dat krijg ik wel een beetje met één van de aanprijzingen, namelijk “pulp thriller”. Dat beeld wordt versterkt door de omslag, waarop een femme fatale staat in een zwoele pose. Jean Luc Picard kwam bij me op met zijn voorliefde voor detectives uit de jaren dertig. En dat beeld houd ik dus over van een science fiction verhaal dat 100 jaar in de toekomst speelt.
#50books is in 2013 begonnen door @petepel, in 2014
voortgezet door @drspee en
in 2015 weer overgenomen door @petepel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten