Dit wordt mijn dag, of maand, of jaar

‘Dit wordt jouw jaar’ van Ben Tiggelaar had ik een hele tijd geleden aangeschaft. Het heeft stof liggen happen op de stapel ongelezen boeken, tot ik er op een zonnige vrijdagmiddag ineens aan begon en het binnen een uur uit had. Tiggelaar schrijft makkelijk en onderhoudend.
Hij is van de actie. Volgens Tiggelaar willen we na een vakantie, na een bijzondere ervaring massaal ons leven een positieve impuls geven, maar falen de meeste pogingen jammerlijk. En waarom, omdat we te weinig weten over de werking van ons eigen gedrag. Wilskracht en doorzettingsvermogen zijn vaak niet voldoende. Hoe kom je tot voornemens die wel kans van slagen hebben?

Hij noemt allerlei elementen die je mee kan nemen in je onderzoek, waar word je gelukkig van? Waar geloof je in? Wat zijn je sterke punten? Wat waarderen je dierbaren?
In twaalf hoofdstukken geeft hij je een handleiding hoe je het jouw jaar kan maken en daar moet je wel wat voor doen. Wie snel klaar wil zijn, de samenvatting staat op p. 111-113 van het boek.

En dan komt natuurlijk de volgende vraag. Ga ik het zelf doen? Of liever gezegd, wat haal ik er zelf uit?
Ik betrok het zelf op mijn plan voor afvallen en sporten, waarbij ik diverse punten kan invullen.

• Het formuleren van concrete actiedoelen, makkelijk: plannen voor trainingen en daar tijd voor vrijmaken. Mijn manier van eten veranderen en daar ook moeite voor doen.
• De sociale en fysieke omgeving creëren: de omgeving vertellen waar ik mee bezig ben zodat ze niet gek opkijken van de salades tussen de middag.
• Terugvalsituaties vooraf benoemen. Hee, ik ken mezelf onderhand wel een beetje in dit soort dingen. Dat hoef ik niet meer te leren.
• Wie een verandering beschouwt als een experiment en ook evalueert… Ik kan mijn blog als evaluatie beschouwen en gebruiken.
• We zijn nooit klaar. Een open deur die ik mee intrap. Dat is bekende kost voor iedereen.
• Zelfleiderschap, het lastigste gedeelte nog uit dit boek, en een punt dat wat meer aandacht verdient dan het uurtje dat ik nu het boek gelezen heb.

Nuttig? Ja zeker. Lezenswaardig? Ook dat.
Tiggelaar heeft nog zo’n boekje geschreven, namelijk ‘Dromen, durven, doen: het managen van de lastigste persoon op aarde: jezelf’. Hier is net een nieuwe editie van uitgekomen. Of ik daar aan ga beginnen, weet ik nog niet, eerst even deze verwerken.

Ben Tiggelaar – Dit wordt jouw jaar! 12 krachtige lessen in persoonlijke verandering (Soest: Tyler Roland Press, 2011)

Managing the One-Person Library

Larry Cooperman (2015), “Managing the one-person library”, Amsterdam: Chandos Publishing (Chandos Information Professional Series)

Dit boekje richt zich op solo-bibliothecarissen die een kleine bibliotheek moeten runnen en onderhouden. Onderwerpen van de hoofdstukken van dit werkje zijn bijvoorbeeld marketing, professionele ontwikkeling, collectievorming, IT, catalogiseren en tijdschriften (in hetzelfde hoofdstuk) en personeel.
Die laatste is een vreemde eend in de bijt in een boek over solobibliothecarissen, maar is ook weer gericht op vrijwilligers.
Cooperman – een ervaren solo-bibliothecaris – wilde zijn ervaringen delen met andere solo-bibliothecarissen.

Als solo-informatiespecialist in een groot commercieel bedrijf zou dit voor mij een nuttig boekje moeten zijn. En dat was het op zich wel, maar eigenlijk ook niet. Het boek zet keurig netjes op een rijtje waar het in het werk allemaal om gaat. Maar het gaat meer over het beheer van een bibliotheek en niet zo zeer over de inhoud, namelijk informatiemanagement. Het beheer van de bibliotheek is voor mij een bijzaak. Een bijzaak die ik wel moest leren toen ik in deze baan begon, maar niet het belangrijkste is in mijn werk. Mijn doel is mijn collega’s duidelijk te maken welke informatie we in huis hebben en kunnen krijgen.

Nog een nadeel van dit boek: het is uitstekend te gebruiken als je net begint als solo-bibliothecaris/informatiespecialist/informatiemanager. Werk je zoals ik, al jaren bijna alleen of alleen, dan is het minder goed te gebruiken, want dan worden er toch een aantal open deuren ingegooid.
“Learn to adapt to change” (p. 5) dat moet je niet alleen doen als solopersoon, maar ook als één van vele informatiespecialisten. Ik geloof niet dat ik een functie kan opnoemen waar in twintig jaar tijd zoveel veranderingen zijn opgetreden als in dit werk.
Een ander nadeel: de case studies zijn niet altijd nuttig omdat het niet mijn ‘line of work’ is. Cooperman noemt wel diverse voorbeelden voor solobibliotheken, zoals openbare, school- en universiteitsbibliotheken, maar zijn casestudies komen bijvoorbeeld niet uit bedrijfsbibliotheken waar mijn werkkring en dus interesse ligt. Dat is niet te verwonderen, want hij is zelf solobibliothecaris in een academische bibliotheek, dus zijn netwerk ligt ook daar, maar voor het zijn wel heel andere situaties.

Was het nou nuttig, kan ik mezelf afvragen? Ja, want ik had wel wat aan de literatuurverwijzingen in het boek die me verwezen naar tijdschriften die ik niet kende, artikelen die bijzonder interessant waren en ook blogs waar ik nog veel meer nuttige informatie kan vinden. Want die regel van Larry Cooperman hanteerde ik al: blijven leren. Het internet is rijk aan informatieve blogs, zeker voor informatiespecialisten.

Een artikel met infographic over het boek kun je hier vinden.
Elsevier verkoopt het boek hier als boek en e-pub en hier in hoofdstukken.