Scott Lynch – The Republic of Thieves (New York: Del Rey, 2014)

Dit heerlijke boek is deel 3 in The Gentlemen Bastards, een serie waar ik al dol op ben vanaf het eerste deel, “The Lies of Locke Lamora”. Ik heb wat met boeken waarin de hoofdpersoon een jonge schurk is. Dit derde deel draait om de avonturen van Locke en Jean, die dit maal in een stad gaan proberen de verkiezingen te manipuleren. Ze komen hier een oude liefde van Locke tegen, Sabetha, zij is hun tegenstander in dit avontuur. In hun jeugd werden ze met hun vijven – ook de tweeling Calo en Galdo – door Chains opgevoed tot dieven.

Het onderdeel van het boek wat het voor mij een onderwerp maakt in mijn toneelromans-serie is het uitstapje naar de jeugd van de drie hoofdpersonen. Ze worden naar een andere stad gestuurd om hun opleiding als dief te voltooien en hun partnerschap te testen. Ze krijgen de opdracht zich daar aan te sluiten bij een toneelgroep en in een stuk te spelen. Dat stuk is “The Republic of Thieves”. Niets gaat natuurlijk zoals het zou moeten en het begint al met het feit dat de leider van de toneelgroep, Jasmer Moncraine in de gevangenis zit omdat hij een edelman heeft geslagen. Natuurlijk krijgen ze Moncraine eruit. De rest van dit deel van het verhaal gaat over het tot stand komen van de voorstelling, waarbij ook de beschrijving van de kostuums zeer lezenswaardig is. Zie de omslag van dit boek ter illustratie.

Het verhaal springt van het verleden naar het heden, waarbij je goed moet opletten, omdat je anders dingen mist. Lynch schrijft goed en meeslepend, en dan is het wel jammer dat ook hij zich bezondigt aan de misdaad van veel fantasyschrijvers: alsmaar doorlopende series. In september komt het vierde deel uit. Dat wordt weer ongeduldig wachten.

WOT deel 29: dip

M, één van mijn beste vriendinnen, wandelt graag op verjaardagen en andere gelegenheden mijn keuken in, vraagt, “heb je mayonaise, liefst die met yoghurt?”, en mengt dat vervolgens met allerlei kruiden die ze uit de kast haalt. Resultaat, minstens één verrukkelijke dipsaus, vaak twee, voor bij verschillende dingen zegt ze.

Dat is één betekenis van het woord van deze donderdag. De andere variant, namelijk de “geestelijke inzinking van korte duur” heb ik ook wel eens. Vorige week nog, een dipje na een heel ons dat ik was aangekomen. Ik heb mezelf heel snel uit die dip gemept, want hallo, één ons? Waar hebben we het over? Na vier kilo eraf in even zoveel weken? Ja maar, ja maar… Daar ben ik dus ook goed in, dipjes onderhouden, zorgen dat de korte duur van iets langere duur wordt.
Ik dip, jij dipt, we hebben gedipt, we hebben een dip gehad. En ik hoop dat het de lekkere betekenis was.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen.
Het woord van deze week: http://www.drspee.nl/wot-deel-29-dip/

Zomerleeslijst

Half juni ging de #50books vraag al over de zomerleeslijst en toen heb ik er een oude klassieker op geplaatst, namelijk ‘The Lord of the Rings’, een oude getrouwe die ik eigenlijk wel wil herlezen.
Ook de Volkskrant liet niet na me te wijzen op stapels ongelezen boeken. De meesten zijn niet mijn ‘cup of tea’ helaas.
Nu de zomer werkelijk is aangebroken (zie #WOT27) vind ik het tijd voor mijn eigen zomerleeslijst. En Tolkien staat inderdaad in het rijtje.
Maar een boek dat ook op de herleeslijst komt is ‘Snare’ van Katharine Kerr. Heerlijk boek.

En dan heb ik nog een paar biografieën die al een tijdje ongelezen op de plank staan. Eén daarvan wil ik lezen voor de goede man gaat verhuizen: ‘The Bridge’ van David Remnick, over Barack Obama.
Martin Bossenbroek, ‘De boerenoorlog’, ik heb college van hem gehad, en ik heb voor hem gewerkt, dus zijn boek staat ook in het rijtje.

Nog zo’n nonfictie die ik eigenlijk deze zomer wil lezen, in september komt hij een lezing en een workshop houden in Nederland, ik ben nu net in zijn boek ‘The Atlas of New Librarianship’ begonnen. Ik heb het natuurlijk over David Lankes.

Donna Tartt, ‘The Goldfinch’ is naar boven verhuisd in het te lezen rijtje nu ik het schilderijtje live heb gezien in het Mauritshuis. Ik was daar tijdens een rondleiding van de Vrije Academie.
‘Wetboek voor bloggers’, van Charlotte Meindersma, ik volg haar blog en haar tweets, het boek heb ik bij verschijnen meteen besteld, maar ligt nog op de te lezen stapel.

Maar eerst eentje waar ik al in bezig was: ‘Republic of Thieves’ van Scott Lynch, deel drie van de Gentleman Bastard serie, waar ik al gek op ben sinds boek 1: ‘The lies of Locke Lamora’.

Ambitieus? Brede belangstelling? Ja, absoluut. Leidend is wel geschiedenis en SF en Fantasy. Maar de zomer is zo aanlokkelijk om gewoon avond na avond op het balkon te lezen. Zelfs met een hittegolf is het daar prima toeven.

En? Heb je ook een zomerleeslijst?

#WOT deel 27: geluk

Wat is geluk? Ik kan het met één woord zeggen: zon.
Ik ben een zomermens. Ik word er vrolijk van, heb meer energie, ben graag buiten en geniet van de warmte. Heerlijk. Daar word ik gelukkig van. Lekker zonder jas naar buiten, er niet om malen als er een buitje voor het stof valt. Hittegolf? Who cares?

De Nederlandse hobby van klagen over het weer – te warm, te koud, te winderig, te nat – ik doe er niet aan mee. Je zal me daar hoogstens op betrappen ergens in februari als het voor de zoveelste keer ijs- en ijskoud is en het zo spekspiegeltjeglad is dat ik niet meer kan fietsen.
En weet je wat nog meer geluk is? Het feit dat we met zijn allen de afgelopen maanden steen en been hebben geklaagd over de temperatuur in ons prachtige nieuwe kantoorgebouw, het was veel te koud. En nu? Nu is het precies goed. Dat is geluk.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen.
Het woord van deze week: http://www.drspee.nl/wot-deel-27-geluk/

#WOT 26: Kunst

In de serie Write on Thursday is dit deel 26

Kunst met een grote K: het Nationaal Toneel in het Zuiderstrandtheater met “Genesis”, een voorstelling met prachtige acteurs waar ik buitengewoon veel van heb genoten.
Kunst met een kleine k: ADODVS, een Haagse amateurgroep waar ik kort geleden was voor hun voorstelling “De dochter van de boevenkoning”. Evenveel enthousiasme, bijna even goed acteren. Ook buitengewoon veel van genoten.
Kunst als linkse hobby waar volgens sommige mensen teveel geld aan wordt uitgegeven. In Den Haag hebben we een amateurtoneelgroep die De Linkse Hobby heet, een naam waar ik me erg vrolijk om kan maken.

Maar helaas wordt kunst als een linkse hobby beschouwd, niet alleen in mijn toneelhoek, maar ook in andere takken. Links en rechts worden gerenommeerde instituten, orkesten en toneelgroepen met opheffen bedreigd omdat de geldkraan wordt dichtgedraaid. Er wordt niet gekeken naar continuïteit of het bewaren van erfgoed, alleen maar naar geld.
En dan maak ik me zorgen over de berichten deze week in de krant dat de bezuinigingen voor de kunst nog lang niet afgelopen zijn. We hebben het rijk gehad, de provincies en nu krijgen we de gemeentes die ook nog ergens geld vandaan moeten halen.
En dan wordt het echt een luxe goed, terwijl kunst iets is waar je zo vrolijk van kan worden en zoveel energie van kan krijgen.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen.
Het woord van deze week: kunst

#50books zomerleeslijst 2015

Vraag 24:
Welk boek mag volgens jou niet ontbreken op de #50books zomerleeslijst 2015?

Een vraag die ik wel moest beantwoorden.
Mijn weersverwachting: lange zonnige dagen, uitstekend geschikt om ’s avonds bij thuiskomst op het balkon te gaan zitten waar ik vanaf ongeveer 4 uur volop zon heb. Mijn kast met nog te lezen boeken staat vol en mijn e-reader ook, dus ik heb volop te kiezen. Maar wat ik ook maar weer eens tevoorschijn trek: Tolkien, The lord of the Rings trilogie.
Toen de films net uit waren, heb ik de Engelse editie gekocht. De Nederlandse editie stond al jaren in mijn kast, maar de vertaling kon me niet bekoren. De Engelse editie wel, ik heb hem drie keer gelezen, hij is geloof ik zelfs een keer mee geweest op vakantie.
Vandaar mijn nominatie voor de zomerleeslijst, J.R.R. Tolkien, The Lord of the Rings, en als we dan toch bezig zijn: The Hobbit, die heb ik namelijk ook nog in een Engelse editie liggen.

Managing the One-Person Library

Larry Cooperman (2015), “Managing the one-person library”, Amsterdam: Chandos Publishing (Chandos Information Professional Series)

Dit boekje richt zich op solo-bibliothecarissen die een kleine bibliotheek moeten runnen en onderhouden. Onderwerpen van de hoofdstukken van dit werkje zijn bijvoorbeeld marketing, professionele ontwikkeling, collectievorming, IT, catalogiseren en tijdschriften (in hetzelfde hoofdstuk) en personeel.
Die laatste is een vreemde eend in de bijt in een boek over solobibliothecarissen, maar is ook weer gericht op vrijwilligers.
Cooperman – een ervaren solo-bibliothecaris – wilde zijn ervaringen delen met andere solo-bibliothecarissen.

Als solo-informatiespecialist in een groot commercieel bedrijf zou dit voor mij een nuttig boekje moeten zijn. En dat was het op zich wel, maar eigenlijk ook niet. Het boek zet keurig netjes op een rijtje waar het in het werk allemaal om gaat. Maar het gaat meer over het beheer van een bibliotheek en niet zo zeer over de inhoud, namelijk informatiemanagement. Het beheer van de bibliotheek is voor mij een bijzaak. Een bijzaak die ik wel moest leren toen ik in deze baan begon, maar niet het belangrijkste is in mijn werk. Mijn doel is mijn collega’s duidelijk te maken welke informatie we in huis hebben en kunnen krijgen.

Nog een nadeel van dit boek: het is uitstekend te gebruiken als je net begint als solo-bibliothecaris/informatiespecialist/informatiemanager. Werk je zoals ik, al jaren bijna alleen of alleen, dan is het minder goed te gebruiken, want dan worden er toch een aantal open deuren ingegooid.
“Learn to adapt to change” (p. 5) dat moet je niet alleen doen als solopersoon, maar ook als één van vele informatiespecialisten. Ik geloof niet dat ik een functie kan opnoemen waar in twintig jaar tijd zoveel veranderingen zijn opgetreden als in dit werk.
Een ander nadeel: de case studies zijn niet altijd nuttig omdat het niet mijn ‘line of work’ is. Cooperman noemt wel diverse voorbeelden voor solobibliotheken, zoals openbare, school- en universiteitsbibliotheken, maar zijn casestudies komen bijvoorbeeld niet uit bedrijfsbibliotheken waar mijn werkkring en dus interesse ligt. Dat is niet te verwonderen, want hij is zelf solobibliothecaris in een academische bibliotheek, dus zijn netwerk ligt ook daar, maar voor het zijn wel heel andere situaties.

Was het nou nuttig, kan ik mezelf afvragen? Ja, want ik had wel wat aan de literatuurverwijzingen in het boek die me verwezen naar tijdschriften die ik niet kende, artikelen die bijzonder interessant waren en ook blogs waar ik nog veel meer nuttige informatie kan vinden. Want die regel van Larry Cooperman hanteerde ik al: blijven leren. Het internet is rijk aan informatieve blogs, zeker voor informatiespecialisten.

Een artikel met infographic over het boek kun je hier vinden.
Elsevier verkoopt het boek hier als boek en e-pub en hier in hoofdstukken.

#WOT deel 21: Publiek

In de serie Write on Thursday is dit deel 21

Pu•bliek (het; o; meervoud: publieken)
1 de mensen, de bezoekers enz. in een openbare zaal, een stadion
2 het volk, de massa
3 in het publiek optreden in het openbaar

Ik reken mezelf tot redelijk braaf en aandachtig publiek bij theatervoorstellingen. Ik speel zelf amateurtoneel, ik weet dat het fijn is als het publiek de aandacht bij die mensen op het toneel heeft.
Ik kan me aansluiten bij Martha, publiek hoort bij theaterergernissen. Al die ergernissen herken ik ook wel, maar ik heb toch een aanvulling die met stip nummer 1 kan worden in een top-8.

Herkent u het? Fijne voorstelling gezien, en dan doel ik vooral op musicals, want daar lijkt het toch het meest voor te komen. U heeft genoten en u zit nog na te genieten en luid te klappen en om u heen gaat – bijna – iedereen overeind. Nee, niet iedereen, want u houdt stand. U heeft geen last van uw voeten of uw rug, maar staan hoort bij een voortreffelijke voorstelling, niet bij iedere voorstelling die u bezoekt.

Zo, ik heb gezegd.

Wat ik iedereen nog wil aanraden: lees Herman Pieter de Boer, in zijn bundel Artiestenuitgang, vind je het verhaal De dame die niet van staande ovaties hield. Hij kan het veel beter verwoorden dan ik.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen.
Het woord van deze week: http://www.drspee.nl/wot-deel-21-publiek/

#WOT deel 14: Pasen

#WOT deel 14: Pasen

Al een tijdje wilde ik meedoen aan #WOT: Write on Thursday. En deze donderdag had ik daar de tijd voor.

Zoekend naar de #WOT van deze donderdag op twitter blijkt het ook voor World of Tanks te worden gebruikt, @drspee met haar #WOT vond ik met moeite terug in deze brij van #hashtags.

Het woord van deze donderdag was Pasen, het belangrijkste Christelijke feest van het jaar, naast Kerstmis één van de belangrijkste feesten.
Wat heeft dat voor betekenis voor me? Niet veel eigenlijk. Ik ben hervormd gedoopt, maar heb geen kerkelijke opvoeding, en die Paasdagen hadden hooguit de betekenis van een extra vrije dag.

De laatste vijf jaar heeft de EO onbedoeld gezorgd voor een extra traditie in de vorm van ‘The Passion’. Het is de titel van een Nederlands muzikaal-bijbels evenement dat sinds 2011 jaarlijks op Witte Donderdag wordt gehouden, telkens op een andere locatie. in de eerste editie in 2011 werd de rol van Jezus door Syb van der Ploeg gespeeld, in de vijfde editie van 2015 speelt Jim de Groot de rol van Jezus.

De vrijdag is een werkdag voor mij, mijn werkgever is niet Christelijk en dus mag ik vrolijk naar Nootdorp fietsen.

De zaterdag voor Pasen is gewoon een gezellige vrije zaterdag, ik ga met vrienden weer een rondje Kolonisten van Catan spelen, het zoveelste rondje sinds jaren. We houden geen score meer bij, het is voor de Olympische gedachte.

Deze Paas-zondag wordt denk ik een pyama-zondag, even rustig aan, geen gedoe, geen gerommel, lekker rustig voor mezelf.

De paas-maandag is voor een vriendin, zij viert deze maandag haar zestigste verjaardag, zo’n soort verjaardag waarbij ik voor mezelf zoiets had, waar blijft de tijd. Haar zus (mijn leeftijd) ken ik vanaf mijn dertiende, vriendin is negen jaar ouder, en zestig, nogmaals, waar blijft de tijd.

En dat is dan de Pasen voor me.

#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag verschijnt er een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Het woord van deze week: http://www.drspee.nl/wot-deel-14-pasen/

#50books vraag 12: de oudste

Vraag 12: Wat is het oudste boek in jouw verzameling?

Het is weer een leuke vraag in de #50books serie van @petepel. Heb ik oude boeken? Een vraag waarbij Librarything me kan helpen. Boekengek die ik ben heb ik mijn hele verzameling in Librarything gezet en moet het heel makkelijk te vinden zijn.
Ik kwam bedrogen uit. ‘De Katjangs’ van J.B. Schuil meldt Librarything me, dat is in 1912 gepubliceerd. Ja, tot ik het uit de kast haal: ik heb een elfde druk, de Koninklijke Bibliotheek kan me vertellen dat de tiende druk uit 1962 stamt, die elfde druk is waarschijnlijk ongeveer even oud als ik.
‘A history of Europe’ dan? Die is uit 1935. Nee dus, het is een herdruk uit 1979.
‘Rebecca’ van Daphne du Maurier dan, 1938. Weer mis: Nederlandse vertaling zonder jaar.

Gelukkig is de volgende greep in mijn digitale boekenkast wel goed: ‘Het scherm gaat op’ van Cas van Dijk. Een boek dat ik in 2009 op de boekenmarkt op het Voorhout in Den Haag heb gevonden. Ik zoek altijd romans die over toneel en theater gaan, een tic van me die ik als redacteur van een amateurtoneelblad heb opgepikt. Dit was een leukerdje die de paar euro wel waard was. En dat is dus het oudste boek uit mijn verzameling.

#50books vraag 10: die series

Het derde seizoen alweer van #50books en ik heb besloten te smokkelen. In 2014 heeft @drspee prachtige vragen gesteld en van een aantal heb ik beginnetjes staan. Ik wilde ze keurig in volgorde beantwoorden. Nou, dat ga ik dus smokkelen. De reden daarvoor is de prachtige vraag die op deze geweldige zonnige zondagochtend is gesteld.
Wat zijn de problemen waar jij last van hebt als boekenwurm?

Ik lees heel veel fantasy, ik kan me helemaal verliezen in dit soort boeken. Al vanaf het begin kan ik me ergeren aan schrijvers die denken, “kom, we zullen er eens een extra deel bij stoppen”.

David Eddings, de schrijver door wie ik op fantasy ben gevallen: de Belgariad, vijf delen, eerste deel in 1983 uitgekomen, vijfde en laatste deel in 1987. Wat doet de man? Hij begint een nieuwe serie met dezelfde personages, de Malloreon, eerste deel in 1987 uitgekomen, laatste deel in 1991. Mijn ongeduld was zo groot dat die laatste er staat in een afwijkend formaat, geen kleine pocket, maar een grote pocket.

Schrijvers waarbij het volstrekt niet duidelijk is hoeveel delen het worden: in dat kader ben ik blij dat ik nooit aan Robert Jordan ben begonnen. Waar zit die man nu? Deel 12 of zo?
Eileen Wilks heb ik me wel aan gewaagd, haar Lupi-serie: deel 10 ligt in de kast en is al gelezen. En ik heb al gezien dat ik er eentje achterloop.

Schrijvers die zich niet aan hun belofte houden: in die hoek zit Diana Gabaldon, wiens Outlander reeks nu een tv-serie is geworden. Leek vijf delen te worden, deel acht ligt nu klaar om gelezen te worden, maar ja, eigenlijk moet ik de hele serie weer lezen omdat ik de helft ben vergeten. Saillant detail, de serie verhuisde bij American Book Center in Den Haag in de loop der jaren van de fictie-afdeling naar de afdeling romances.

Overigens kan het ook omgekeerd. Brent Weeks, schrijver van de Night Angel Trilogy, die zich keurig aan zijn belofte hield: drie boeken. Goedzo Brent. Alleen jammer dat ik aan het eind van het derde deel een bijzonder onvoldaan gevoel overhield vanwege alle losse eindjes die op zijn zachtst gezegd waren afgeraffeld. Daar had Brent van mij rustig nog een deel aan mogen wijden.
Genoeg ergernissen voor deze prachtige zondag. Ik ga genieten van het mooie weer.

#50books is in 2013 begonnen door @petepel, in 2014 voortgezet door @drspee en in 2015 weer overgenomen door @petepel

Terugblik en vooruitzicht

Ik had me voorgenomen een jaaroverzicht te schrijven, maar zoals wel meer gebeurt, het verhaal stond in de steigers en is daar een paar dagen weken in blijven staan. Dan maar een vooruitblik.

Bloggen
Mijn voornemen voor 2014: meer bloggen. Dat was aan het begin van het jaar toen ik nog werkeloos was en al mijn inspiratie in het schrijven van sollicitatiebrieven en cv’s gooide. Inspiratie? What’s that? Dat gebeurde dus niet.
Ook het feit dat ik op 1 mei weer fulltime als informatiespecialist kon beginnen, hielp niet. Ik werkte fulltime, kwam thuis en zakte op de bank en werkte en kwam thuis en zakte op de bank… Moet ik nog doorgaan? Nooit geweten dat het zoveel energie kost om weer te werken, ik had anderhalf jaar thuis gezeten, uitgezonderd dan de maanden dat ik een vrijwillige klus had.
Eindresultaat van een jaar bloggen: acht postjes (8) waarvan vijf voor #50books, dit jaar door drspee verzorgd. Voornemen voor 2015: ietsje meer bloggen.

Lezen
Ik was aan het eind van 2013 bij Goodreads gestart waar ze iets heel leuks hebben. Een Goodreads challenge die ik voor 2014 op 50 boeken had gezet, maar dat bleek wat optimistisch. De eindstand was 16 boeken waarvan minstens 5 in mijn vakantie gelezen. Voor de rest: geen puf.
Voor 2015 ga ik die challenge op 20 zetten, ietsje realistischer.

Haghespel
Haghespel is het amateurtoneelblad waar ik al jaren hoofdredacteur van ben. Begin 2014 was het blad overgegaan op een pdf-uitgave die per mail rondgestuurd werd. Het was ineens een stuk rustiger, niet meer op zondagmiddag een mailtje van de man die de lay-out verzorgde: Ali, ik heb twee bladzijdes leeg. Tien pagina’s, zestien pagina’s, het kon allemaal, wat een rust.
Na veertien jaar recensies schrijven wordt het wel moeilijk om uit te drukken waarom een voorstelling goed is of slecht. Daar wil ik dus eigenlijk mee stoppen. Maar aangezien er maar twee andere redacteuren zijn die recensies schrijven, moeten er mensen bij komen. Zeker aangezien mijn beide collega-redacteuren luitjes zijn die af en toe te streng overkomen.

En de rest van 2015? Ietsje meer tijd voor mezelf? Het probleem is alleen dat er nog steeds maar 24 uur in een dag gaan en er zoveel leuke dingen zijn, boeken, bios, toneel, schrijven, sporten. Keuzes, keuzes.
Tot slot een wijze uitspraak van mezelf: het jaar wordt wat je er zelf van maakt.

#50books vraag 13: veel, vooral veel

#50books vraag 13: Hebben verschillende boeken bij jou verschillende plekken of hebben al je boeken één vaste plek?

Ik heb een boekenhuis, ik probeer het wel enigszins in de hand te houden, maar de praktijk is toch wel dat in elke kamer boeken te vinden zijn. Een grote boekenkast en een kleinere in de woonkamer, een boekenkast in de slaapkamer en een boekenkast in de rommelkamer.

Natuurlijk wel allemaal netjes verdeeld. De boekenkast in de rommelkamer is gevuld met toneelteksten die ik in de loop der jaren heb verzameld, plus boeken over toneel, alle meisjesboeken die ik nog heb, bijvoorbeeld Leny Saris, wie heeft dat niet gelezen zou ik willen zeggen. Ik heb mijn reisgidsen daar gezet en de programmaboekjes van alle musicals en toneelstukken die ik heb gezien.

De boekenkast in de slaapkamer: vrijwel volledig gevuld met Engelse fantasy en science fiction boeken. Grijp ik regelmatig in om ook te herlezen.Op mijn nachtkastje natuurlijk ook boeken, waar ik ’s avonds een greep uit doe. Dat is ook de vaste plaats van mijn eareader, de uitkomst voor mensen met ruimtegebrek: ongeveer 130 boeken op dat ding.

De grote boekenkast in de woonkamer: non-fictie, ik heb geschiedenis gestudeerd, dus er staan nogal wat oude studieboeken. Verder staat daar ook de uitgebreide serie romans over de jaren verzameld.

De kleine boekenkast in de woonkamer: de enorme verzameling nog niet gelezen boeken. Ik geef toe het is een beetje uit de hand gelopen. Ik kan erg slecht een boekhandel uitlopen zonder iets te kopen. En dat laat zich hier zien.

Grote voordeel van een ereader? De verzameling ongelezen boeken is niet te zien.

#50Books was een initiatief van Peter Pellenaars wat dit jaar is overgenomen door http://www.drspee.nl/. Vraag 13 uit deze #50books-serie staat daar:
http://www.drspee.nl/50books-vraag-13/

#50books vraag 11

#50books vraag 11: Welk boek heb je gelezen en had enorme impact maar bleek later bij herlezing anders dan je dacht?

Verslonden heb ik ze, de boeken van Alistair Maclean. Mijn vader, fervent lezer, was lid van Boek en Plaat en bestelde ze regelmatig, waarop ik ze natuurlijk ook las. Allemaal in het Nederlands trouwens, mijn vader las geen Engels. Geweldig vond ik ze. Grootse avonturen, de hoofdpersonen allemaal mannen die behoorlijk cynisch konden zijn. De wereld in gevaar, of een klein stukje wereld zoals de Golden Gate brug in San Francisco, in “The Golden Gate” uit 1976. Wonderlijk dat mensen zoveel kon overkomen en dat ook nog allemaal konden navertellen.
De beste boeken die ik van hem heb gelezen zijn beide oorlogsverhalen, “HMS Ulysses” (1955) en “South by Java Head” (1958).
Een paar maanden geleden kreeg ik “Komplot in Californië” (Goodbye California) weer in handen. Bij het wijkcentrum waar ik elke week repeteer met mijn toneelvereniging hebben ze een paar boekenkasten staan met boeken die iedereen mag lenen. Ik nam hem mee met het idee dat het de volgende week weer daar in de kast zou staan.

Het ligt hier nog. Niet doorheen te komen. Onsympatieke hoofdpersonen waar je niet voor gaat, proza waar je tenen van gaan krullen en een volslagen onwaarschijnlijke plot. Is dat nou waar ik aan verslaafd was toen ik jong was? Ik ben tot bladzijde 230 gekomen in de hoop dat er nog wat van de magie terugkwam, maar ik ben toch bang dat het volgende week weer in die kast in het wijkcentrum gezet wordt. En dan komt het echt niet in mijn Goodreadslijst terecht, zelfs al haal ik daar bij lange na niet mijn 50 boeken voor 2014. Dat was wat te optimistisch.

#50Books was een initiatief van Peter Pellenaars wat dit jaar is overgenomen door http://www.drspee.nl/. Vraag 11 uit deze #50books-serie staat daar:
http://www.drspee.nl/50books-vraag-11/